5-11 August, 1993: Reserve Ducke

[in English]
5 August, 1993

I came out to Reserve Ducke today. I came here to test all the lizards I can get my hands on, in particular Coleodactylus (=Chatogekko) amazonicus. However, since I know we’re coming back to Brazil, I don’t have to catch them all this trip. Laurie had Odelion drop us off. I say “us” because Bill hooked me up with two people so I wouldn’t have to be out here alone. One is a professional photographer and his wife. He’s Canadian; she’s Brazilian, both vegetarians. Not a big deal. They wanted to see Ducke, so I’m sorta acting as a guide. They’re both nice and I enjoy some company. We’ve had some really good conversations. I’ve already tested four Gonatodes so they watched, and I had to explain what I’m doing. It’s good practice cause I can’t assume anything with them. I’m glad I came out here. Good for my reseach and good for me to get away from the others for a while. Some things were beginning to drive me crazy.

6 August, 1993

I walked out the trail up the streambed today. I actually saw quite a few lizards. I caught one Leposoma (Loxopholis) and almost caught a Kentropyx, but it went up a tree. When I knocked it down it ran down and escaped across the stream. It rained around noon for a while, so I napped.

This afternoon I went and sat by the small meter-high falls and rapids in the stream. I just daydreamed.

Tonight, I walked along the stream on the trail. I caught one Leptodactylus and an anole. I can’t quite decide if my motivation for coming here was to do work, to vacation, or just to get away from it all for a bit. I imagine it was a bit of all three to tell the truth.

7 August, 1993

This morning I hung around camp until about 10:30 befre going out on the trail that goes out into the forest across the stream from camp. I followed that trail quite a ways. I got lost a bit. Eventually, the trail comes to a stream, which I followed back to the large stream near camp. On my excursion I caught five Coleodactylus (Chatogekko), an anole, and a Leposoma. At about 1pm it rained again so everything was put on hold for a while.

Later in the afternoon a group of mountain bikers showed up. They were two Brazilians and an Englishman. The Brazilians work at INPA. I explained what I was working on with my racetrack. The one Brazilian (Carlos, works on fish) was very interested as I explained it all. As they were about to leave, a British woman showed up. I think she was one of their sisters (and Carlos’ wife). Caught two more Gonatodes after that.

8 August, 1993

Today was a good day. I went out into the forest away from the stream again. Again I got lost (what else is new). I caught three or so Coleodactylus (Chatogekko). After testing those I went out again cause it was nice weather. I caught five more geckos and I actually noosed an Ameiva. I got a Leposoma with a nice red tail too. I got a Gonatodes and an Anolis with a pink dewlap, a dark spot behind the arm, and a dark band between the eyes (same as the female from a few nights ago) on the buildings.

POST-SCRIPT: though I didn’t know it at the time, the description of the anole perfectly matches A. fuscoauratus.

I spent nearly until dark testing these animals. It was quite the chore. At about dark, I caught a Thecadactylus, which was quite the find.

I saw one of the neatest things today. As I walked in the forest, I scared a Kentropyx juvenile off to my left. I watched him for a few moments. After he’d run off 5 meters or so all of a sudden from his left, wham!!! An Ameiva sitting about 1.5 m away rushes up and grabs the Kentropyx. It shook him around a bit, then ate it. All in all it was quite impressive.

At about dusk we found a spider devouring a firefly or click beetle or something glowing. When we went out tonight, we also saw a spider eating a grasshopper. Quite fantastic. Also on this trip tonight we saw several small frogs, a huge (15-cm leg diameter) tarantula, a colorful orange and yellow tarantula, a beetle covered with mites, and two Neusticurus (Potamites) asleep over the swampy areas. It was a good day for lizards it seems.

9 August, 1993

Today I ran lizards in the morning before going down to the stream trail to look for Neusticurus (Potamites) in the areas from last night. On the way I got a Leposoma. I’m not sure if it’s the same as before as it had two longitudinal stripes down its back and the tail wasn’t red at all. It had more speckles too. After that I hiked into the forest across the stream. There I caught 11 Coleodactylus amazonicus and saw many more. They are very common there. I spent most of the afternoon testing animals. I’ve done 23 Coleodactylus and seven Gonatodes here. Those two species I consider complete even though I still could use more Gonatodes to bring up sample size. So that brings y species count up to nine for this trip and 17 overall including the Nicaragua trip. Still a lot of work to do.

It's almost hard to believe that this trip is almost over. Day after tomorrow we’ll be getting on that plane. I don’t know if I’ll be able to handle the states so soon. School will definitely burn me out. However, it will be nice to talk to people back in the states again after so long.

Went out again tonight one last time. We got a Lepotodactylus pentadactylus, which he photoed. We saw the big tarantula again. Wanted pictures, but it felt us coming and went into its hole quickly.

10 August, 1993

This morning we packed up and headed out rather early. We were walking along the trail when all of a sudden Zilda started screaming about a “cobra”. Sure enough it was a Bothrops atrox sitting coiled up in the middle of the trail with its head up in the classic lancehead pose. It was right on the trail and we both had walked right by it. She was coming along in third and was watching the feet of the person in front of her. She saw it cause apparently I stepped right next to it (waking it up), Alex stepped next to it (pissing it off), and she saw it react as he stepped past coiling around on itself. Later Laurie said it probably wouldn’t have bitten Zilda if she had stepped next to unless she stepped ON it. That behavior is meant to scare things off. Mission accomplished. Needless to say we were quite shaken up (as anyone nearly stepping on a 1.5 m long Bothrops rightfully should be). Alex took some pictures and I scared it off the trail.

Farther up the trail we climbed the canopy observation tower I was told about. It’s ~50 m high and extends well above the canopy. It had all the typical weather instruments: anometer, rain gauge, etc. But the view is what it remarkable. One could see forever. Forest top everywhere. Definitely a must see.

We arrived back at 10 am or so. On the way we saw a Bufo (Rhinella) marinus that was starving. It was very odd looking. Nearly as long as a real big one, but more skinny than an Agalychnis.

Tomorrow, we fly to Panama City then on to Oklahoma. I’m quite looking forward to leaving to tell the truth. It’s been a long couple of months.

12 August, 1993

Arrived in Oklahoma City around 4pm.

Previous:
2-4 August, 1993

Back to Roraima, 1993 trip page
Back to notes from the field page
.
.
.
[em português]
5 de agosto de 1993

Fui ao Reserve Ducke hoje. Vim aqui para testar todos os lagartos que encontrar, em particular Coleodactylus (=Chatogekko) amazonicus. Porém, como sei que voltaremos ao Brasil, não preciso acompanhá-los durante toda essa viagem. Laurie mandou Odelion nos deixar. Digo “nós” porque Bill me arranjou duas pessoas para que eu não tivesse que ficar aqui sozinha. Um deles é um fotógrafo profissional e sua esposa. Ele é canadense; ela é brasileira, ambas vegetarianas. Não é grande coisa. Eles queriam ver Ducke, então estou agindo como um guia. Ambos são legais e eu gosto de companhia. Tivemos algumas conversas muito boas. Já testei quatro gonátodes então eles assistiram e tive que explicar o que estou fazendo. É uma boa prática porque não posso assumir nada com eles. Estou feliz por ter vindo aqui. Bom para minha pesquisa e bom para eu me afastar dos outros por um tempo. Algumas coisas estavam começando a me deixar louco.

6 de agosto de 1993

Hoje saí pela trilha até o leito do riacho. Na verdade, vi alguns lagartos. Peguei um Leposoma (Loxopholis) e quase peguei um Kentropyx, mas ele subiu em uma árvore. Quando o derrubei, ele correu e escapou pelo riacho. Choveu por volta do meio-dia por um tempo, então cochilei.

Esta tarde fui sentar-me perto das pequenas quedas e corredeiras de um metro de altura do riacho. Eu apenas sonhei acordado.

Esta noite caminhei ao longo do riacho na trilha. Peguei um Leptodactylus e um anole. Não consigo decidir se minha motivação para vir aqui foi trabalhar, tirar férias ou apenas me afastar um pouco de tudo. Imagino que tenha sido um pouco dos três, para falar a verdade.

7 de agosto de 1993

Esta manhã fiquei no acampamento até cerca de 10h30 antes de sair pela trilha que leva à floresta do outro lado do riacho do acampamento. Eu segui essa trilha por bastante tempo. Eu me perdi um pouco. Eventualmente, a trilha chega a um riacho, que segui de volta até o grande riacho perto do acampamento. Na minha excursão peguei cinco Coleodactylus (Chatogekko), um anole e um Leposoma. Por volta das 13h choveu novamente e tudo ficou em espera por um tempo.

No final da tarde, um grupo de ciclistas de montanha apareceu. Eram dois brasileiros e um inglês. Os brasileiros trabalham no INPA. Expliquei no que estava trabalhando com minha pista de corrida. O brasileiro (Carlos, trabalha com peixes) ficou muito interessado enquanto eu explicava tudo. Quando estavam prestes a sair, uma mulher britânica apareceu. Acho que ela era uma das irmãs deles (e esposa do Carlos). Peguei mais duas Gonatodes depois disso.

8 de agosto de 1993

Hoje foi um bom dia. Saí novamente para a floresta, longe do riacho. Mais uma vez me perdi (o que mais há de novo). Peguei três ou mais Coleodactylus (Chatogekko). Depois de testá-los, saí novamente porque o tempo estava bom. Peguei mais cinco lagartixas e acabei pegando uma Ameiva. Eu também tenho um Leposoma com uma bela cauda vermelha. Eu tenho um Gonatodes e um Anolis com barbela rosa, uma mancha escura atrás do braço e uma faixa escura entre os olhos (igual à fêmea de algumas noites atrás ) nos edifícios.

PÓS-SCRIPT: embora eu não soubesse na época, a descrição do anole combina perfeitamente com A. fuscoauratus.

Passei quase até o anoitecer testando esses animais. Foi uma tarefa árdua. Perto do anoitecer, peguei um Thecadactylus, que foi um achado e tanto.

Eu vi uma das coisas mais legais hoje. Enquanto caminhava pela floresta, assustei um jovem Kentropyx à minha esquerda. Eu o observei por alguns momentos. Depois que ele correu cerca de 5 metros de repente pela sua esquerda, uau!!! Um Ameiva sentado a cerca de 1,5 m de distância corre e agarra o Kentropyx. Isso o sacudiu um pouco e depois comeu. No geral, foi bastante impressionante.

Perto do anoitecer, encontramos uma aranha devorando um vaga-lume ou um besouro ou algo brilhante. Quando saímos esta noite, também vimos uma aranha comendo um gafanhoto. Fantástico. Também nesta viagem esta noite vimos vários pequenos sapos, uma enorme tarântula (15 cm de diâmetro da perna), uma tarântula colorida laranja e amarela, um besouro coberto de ácaros e dois Neusticurus (Potamitas) dormindo. as áreas pantanosas. Parece que foi um bom dia para os lagartos.

9 de agosto de 1993

Hoje corri com lagartos pela manhã antes de descer até a trilha do riacho para procurar Neusticurus (Potamitas) nas áreas da noite passada. No caminho peguei um Leposoma. Não tenho certeza se é o mesmo de antes, pois tinha duas listras longitudinais nas costas e a cauda não era nem um pouco vermelha. Tinha mais manchas também. Depois disso, caminhei até a floresta do outro lado do riacho. Lá peguei 11 Coleodactylus amazonicus e vi muitos mais. Eles são muito comuns lá. Passei a maior parte da tarde testando animais. Eu fiz 23 Coleodactylus e sete Gonatodes aqui. Considero essas duas espécies completas, embora ainda pudesse usar mais Gonátodes para aumentar o tamanho da amostra. Isso significa que a contagem de espécies chega a nove para esta viagem e 17 no total, incluindo a viagem à Nicarágua. Ainda há muito trabalho a fazer.

É quase difícil acreditar que esta viagem está quase no fim. Depois de amanhã embarcaremos naquele avião. Não sei se conseguirei lidar com os estados tão cedo. A escola definitivamente vai me esgotar. No entanto, será bom conversar novamente com as pessoas nos estados depois de tanto tempo.

Saí novamente esta noite pela última vez. Conseguimos um Lepotodactylus pentadactylus, que ele fotografou. Vimos a grande tarântula novamente. Queria fotos, mas ele nos sentiu chegando e entrou rapidamente em seu buraco.

10 de agosto de 1993

Esta manhã fizemos as malas e saímos bem cedo. Estávamos caminhando pela trilha quando de repente Zilda começou a gritar por causa de uma “cobra”. Com certeza era um Bothrops atrox sentado enrolado no meio da trilha com a cabeça erguida na clássica pose de lança. Estava bem na trilha e nós dois passamos por ela. Ela vinha em terceiro e observava os pés da pessoa à sua frente. Ela viu porque aparentemente eu pisei bem ao lado dele (acordando), Alex deu um passo ao lado dele (irritando-o), e ela viu ele reagir quando ele passou enrolando-se sobre si mesmo. Mais tarde, Laurie disse que provavelmente não teria mordido Zilda se ela tivesse pisado perto dele, a menos que ela pisasse nele. Esse comportamento tem como objetivo assustar as coisas. Missão cumprida. Escusado será dizer que ficamos bastante abalados (como qualquer um que quase pise em um Bothrops de 1,5 m de comprimento deveria estar). Alex tirou algumas fotos e eu o afastei da trilha.

Mais adiante na trilha, subimos a torre de observação de que me falaram. Tem aproximadamente 50 m de altura e se estende bem acima da copa. Tinha todos os instrumentos meteorológicos típicos: anômetro, pluviômetro, etc. Mas a vista é o que chama a atenção. Poderíamos ver para sempre. Topo da floresta em todos os lugares. Definitivamente imperdível.

Chegamos de volta por volta das 10h ou mais. No caminho vimos um Bufo (Rhinella) marinus que estava morrendo de fome. Era muito estranho. Quase tão longo quanto um grande, mas mais magro que um Agalychnis.

Amanhã voaremos para a Cidade do Panamá e depois para Oklahoma. Estou ansioso para sair para contar a verdade. Já se passaram alguns meses.

12 de agosto de 1993

Cheguei em Oklahoma City por volta das 16h.

Anterior:
1º de agosto de 1993

Voltar à página da viagem Roraima, 1993
Voltar às notas da página de campo
.
.
.
[en español]
5 de agosto de 1993

Fui a Reserve Ducke hoy. Vine aquí para probar todos los lagartos que pude conseguir, en particular Coleodactylus (=Chatogekko) amazonicus. Sin embargo, como sé que regresaremos a Brasil, no tengo que atraparlos durante todo este viaje. Laurie hizo que Odelion nos dejara. Digo "nosotros" porque Bill me puso en contacto con dos personas para que no tuviera que estar aquí solo. Uno es un fotógrafo profesional y su esposa. Él es canadiense; ella es brasileña, ambas vegetarianas. No es un gran trato. Querían ver a Ducke, así que estoy actuando como guía. Ambos son agradables y disfruto de la compañía. Hemos tenido algunas conversaciones realmente buenas. Ya probé cuatro Gonatodes, así que observaron y tuve que explicarles lo que estoy haciendo. Es una buena práctica porque no puedo asumir nada con ellos. Me alegro de haber venido aquí. Bueno para mi investigación y bueno para alejarme de los demás por un tiempo. Algunas cosas empezaban a volverme loca.

6 de agosto de 1993

Caminé por el sendero hasta el lecho del arroyo hoy. De hecho, vi bastantes lagartos. Cogí un Leposoma (Loxopholis) y casi atrapé un Kentropyx, pero se subió a un árbol. Cuando lo derribé, corrió hacia abajo y escapó a través del arroyo. Llovió un rato alrededor del mediodía, así que tomé una siesta.

Esta tarde fui y me senté junto a las pequeñas cataratas de un metro de altura y los rápidos del arroyo. Sólo soñé despierto.

Esta noche caminé a lo largo del arroyo por el sendero. Cogí un Leptodactylus y un anole. No puedo decidir si mi motivación para venir aquí fue trabajar, ir de vacaciones o simplemente alejarme de todo por un tiempo. Me imagino que fue un poco de los tres a decir verdad.

7 de agosto de 1993

Esta mañana estuve en el campamento hasta aproximadamente las 10:30 antes de salir al sendero que se adentra en el bosque al otro lado del arroyo desde el campamento. Seguí ese camino bastante lejos. Me perdí un poco. Finalmente, el sendero llega a un arroyo, que seguí hasta el arroyo grande cerca del campamento. En mi excursión pesqué cinco Coleodactylus (Chatogekko), un anole y un Leposoma. Alrededor de las 13:00 volvió a llover, por lo que todo quedó en suspenso por un tiempo.

Más tarde, por la tarde, apareció un grupo de ciclistas de montaña. Eran dos brasileños y un inglés. Los brasileños trabajan en el INPA. Le expliqué en qué estaba trabajando con mi pista de carreras. El brasileño (Carlos, trabaja con peces) se mostró muy interesado mientras le explicaba todo. Cuando estaban a punto de irse, apareció una mujer británica. Creo que era una de sus hermanas (y la esposa de Carlos). Atrapé dos Gonatodes más después de eso.

8 de agosto de 1993

Hoy fue un buen día. Salí otra vez al bosque, lejos del arroyo. Nuevamente me perdí (qué más hay de nuevo). Cogí unos tres Coleodactylus (Chatogekko). Después de probarlos salí de nuevo porque hacía buen tiempo. Cogí cinco geckos más y de hecho até una Ameiva. También tengo un Leposoma con una bonita cola roja. Me salieron un Gonatodes y un Anolis con papada rosada, una mancha oscura detrás del brazo y una banda oscura entre los ojos (igual que la hembra de hace unas noches) ) en los edificios.

POST-SCRIPT: aunque no lo sabía en ese momento, la descripción del anole coincide perfectamente con A. fuscoauratus.

Pasé casi hasta el anochecer probando a estos animales. Fue toda una tarea. Casi al anochecer, capturé un Thecadactylus, lo cual fue todo un hallazgo.

Vi una de las cosas más bonitas hoy. Mientras caminaba por el bosque, asusté a un juvenil de Kentropyx que estaba a mi izquierda. Lo miré por unos momentos. Después de haberse alejado unos 5 metros de repente desde su izquierda, ¡¡¡zas!!! Una Ameiva sentada a aproximadamente 1,5 m de distancia se apresura y agarra el Kentropyx. Lo sacudió un poco y luego se lo comió. Considerándolo todo fue bastante impresionante.

Aproximadamente al anochecer encontramos una araña devorando una luciérnaga, un escarabajo o algo brillante. Cuando salimos esta noche, también vimos una araña comiéndose un saltamontes. Bastante fantástico. También en este viaje de esta noche vimos varias ranas pequeñas, una tarántula enorme (de 15 cm de diámetro de pata), una tarántula colorida de color naranja y amarillo, un escarabajo cubierto de ácaros y dos Neusticurus (Potamitas) dormidos sobre las zonas pantanosas. Parece que fue un buen día para los lagartos.

9 de agosto de 1993

Hoy corrí lagartijas por la mañana antes de bajar al sendero del arroyo para buscar Neusticurus (Potamites) en las áreas de anoche. En el camino me salió un Leposoma. No estoy seguro si es el mismo de antes ya que tenía dos franjas longitudinales en la espalda y la cola no era roja en absoluto. También tenía más motas. Después de eso caminé hacia el bosque cruzando el arroyo. Allí pesqué 11 Coleodactylus amazonicus y vi muchos más. Son muy comunes allí. Pasé la mayor parte de la tarde probando animales. He hecho 23 Coleodactylus y siete Gonatodes aquí. Esas dos especies las considero completas aunque todavía podría usar más Gonatodes para aumentar el tamaño de la muestra. Eso eleva el número de especies a nueve para este viaje y 17 en total, incluido el viaje a Nicaragua. Todavía queda mucho trabajo por hacer.

Es casi difícil creer que este viaje casi ha terminado. Pasado mañana nos subiremos a ese avión. No sé si podré manejar los estados tan pronto. La escuela definitivamente me agotará. Sin embargo, será agradable volver a hablar con la gente de Estados Unidos después de tanto tiempo.

Salí de nuevo esta noche por última vez. Conseguimos un Lepotodactylus pentadactylus, que fotografió. Volvimos a ver la gran tarántula. Quería fotos, pero nos sintió venir y se metió rápidamente en su agujero.

10 de agosto de 1993

Esta mañana hicimos las maletas y salimos bastante temprano. Íbamos caminando por el sendero cuando de repente Zilda empezó a gritar acerca de una “cobra”. Efectivamente era un Bothrops atrox sentado enroscado en medio del sendero con la cabeza erguida en la clásica pose de punta de lanza. Estaba justo en el sendero y ambos habíamos pasado por allí. Ella iba en tercera posición y observaba los pies de la persona que tenía delante. Ella lo vio porque aparentemente me puse justo al lado de él (despertándolo), Alex se paró al lado de él (molestándolo), y ella lo vio reaccionar cuando él pasó enrollándose sobre sí mismo. Más tarde, Laurie dijo que probablemente no habría mordido a Zilda si hubiera estado a su lado, a menos que ella lo hubiera pisado. Ese comportamiento está destinado a asustar a las cosas. Misión cumplida. No hace falta decir que estábamos bastante conmocionados (como debería estarlo cualquiera que estuviera a punto de pisar un Bothrops de 1,5 m de largo). Alex tomó algunas fotografías y lo asusté fuera del camino.

Más arriba en el sendero subimos a la torre de observación del dosel de la que me hablaron. Tiene ~50 m de altura y se extiende muy por encima del dosel. Tenía todos los instrumentos meteorológicos típicos: anómetro, pluviómetro, etc. Pero la vista es lo extraordinario. Se podía ver para siempre. Cima del bosque por todas partes. Definitivamente una visita obligada.

Llegamos de regreso a las 10 am más o menos. En el camino vimos un Bufo (Rhinella) marinus que se moría de hambre. Tenía un aspecto muy extraño. Casi tan largo como uno realmente grande, pero más delgado que un Agalychnis.

Mañana volamos a la ciudad de Panamá y luego a Oklahoma. Tengo muchas ganas de irme a decir verdad. Han sido un par de meses largos.

12 de agosto de 1993

Llegué a la ciudad de Oklahoma alrededor de las 4 p.m.

Anterior:
1 de agosto de 1993

Volver a Roraima, página del viaje de 1993
Volver a notas de la página de campo
.
.
.
[en français]
5 août 1993

Je suis allé à Reserve Ducke aujourd'hui. Je suis venu ici pour tester tous les lézards que je peux trouver, en particulier Coleodactylus (=Chatogekko) amazonicus. Cependant, comme je sais que nous revenons au Brésil, je n’ai pas besoin de les attraper tous pendant ce voyage. Laurie a demandé à Odelion de nous déposer. Je dis « nous » parce que Bill m’a mis en contact avec deux personnes pour que je n’aie pas à être seul ici. L'un est un photographe professionnel et sa femme. Il est Canadien; elle est brésilienne, toutes deux végétariennes. Ce n’est pas grave. Ils voulaient voir Ducke, alors je joue en quelque sorte le rôle de guide. Ils sont tous les deux gentils et j’apprécie la compagnie. Nous avons eu de très bonnes conversations. J'ai déjà testé quatre Gonatodes donc ils ont regardé, et j'ai dû expliquer ce que je fais. C’est une bonne pratique car je ne peux rien supposer avec eux. Je suis content d'être venu ici. C'est bon pour ma recherche et c'est bon pour moi de m'éloigner des autres pendant un moment. Certaines choses commençaient à me rendre fou.

6 août 1993

J'ai parcouru le sentier qui remonte le lit du ruisseau aujourd'hui. En fait, j'ai vu pas mal de lézards. J'ai attrapé un Leposoma (Loxopholis) et j'ai failli attraper un Kentropyx, mais il a grimpé dans un arbre. Quand je l'ai renversé, il s'est enfui et s'est enfui à travers le ruisseau. Il a plu pendant un moment vers midi, alors j'ai fait une sieste.

Cet après-midi, je suis allé m'asseoir près des petites chutes et des rapides d'un mètre de haut dans le ruisseau. J'ai juste rêvé.

Ce soir, j'ai longé le ruisseau sur le sentier. J'ai attrapé un Leptodactylus et un anole. Je n’arrive pas vraiment à décider si ma motivation pour venir ici était de travailler, de passer des vacances ou simplement de m’éloigner un peu de tout. J'imagine que c'était un peu des trois à vrai dire.

7 août 1993

Ce matin, j'ai traîné au camp jusqu'à environ 10h30 avant de sortir sur le sentier qui s'enfonce dans la forêt, de l'autre côté du ruisseau, depuis le camp. J'ai suivi cette piste assez loin. Je me suis un peu perdu. Finalement, le sentier arrive à un ruisseau, que j'ai suivi jusqu'au grand ruisseau près du camp. Lors de mon excursion, j'ai attrapé cinq Coleodactylus (Chatogekko), un anole et un Leposoma. Vers 13 heures, il a encore plu et tout a été suspendu pendant un moment.

Plus tard dans l'après-midi, un groupe de vététistes est arrivé. Il s'agissait de deux Brésiliens et d'un Anglais. Les Brésiliens travaillent à l'INPA. J'ai expliqué sur quoi je travaillais avec mon circuit. Le seul Brésilien (Carlos, qui travaille sur le poisson) était très intéressé car je lui ai tout expliqué. Alors qu’ils s’apprêtaient à partir, une Britannique est arrivée. Je pense qu'elle était l'une de leurs sœurs (et la femme de Carlos). J'ai attrapé deux autres Gonatodes après cela.

8 août 1993

Aujourd'hui était un bon jour. Je suis ressorti dans la forêt, loin du ruisseau. Encore une fois, je me suis perdu (quoi de neuf). J'en ai attrapé environ trois Coleodactylus (Chatogekko). Après les avoir testés, je suis reparti car il faisait beau. J'ai attrapé cinq autres geckos et j'ai en fait attrapé un Ameiva. J'ai aussi un Leposoma avec une belle queue rouge. J'ai un Gonatodes et un Anolis avec un fanon rose, une tache sombre derrière le bras et une bande sombre entre les yeux (pareil que la femelle d'il y a quelques nuits ) sur les bâtiments.

POST-SCRIPT : même si je ne le savais pas à l'époque, la description de l'anole correspond parfaitement à A. fuscoauratus.

J'ai passé presque jusqu'à la nuit à tester ces animaux. C'était toute une corvée. Vers la tombée de la nuit, j'ai attrapé un Thecadactylus, ce qui était une véritable trouvaille.

J'ai vu l'une des choses les plus intéressantes aujourd'hui. Alors que je marchais dans la forêt, j'ai effrayé un juvénile Kentropyx sur ma gauche. Je l'ai observé pendant quelques instants. Après qu’il soit parti d’un coup d’une quinzaine de mètres sur sa gauche, wham !!! Un Ameiva assis à environ 1,5 m se précipite et attrape le Kentropyx. Cela l'a secoué un peu, puis l'a mangé. Dans l’ensemble, c’était assez impressionnant.

Vers le crépuscule, nous avons trouvé une araignée dévorant une luciole, un scarabée ou quelque chose de brillant. Quand nous sommes sortis ce soir, nous avons aussi vu une araignée manger une sauterelle. Assez fantastique. Également au cours de ce voyage ce soir, nous avons vu plusieurs petites grenouilles, une énorme tarentule (15 cm de diamètre de patte), une tarentule colorée orange et jaune, un coléoptère couvert d'acariens et deux Neusticurus (Potamites) endormis dessus. les zones marécageuses. C'était une bonne journée pour les lézards, semble-t-il.

9 août 1993

Aujourd'hui, j'ai couru des lézards le matin avant de descendre sur le sentier du ruisseau pour chercher des Neusticurus (Potamites) dans les zones d'hier soir. En chemin, j'ai attrapé un Leposoma. Je ne sais pas si c’est la même chose qu’avant car il avait deux bandes longitudinales sur le dos et la queue n’était pas du tout rouge. Il y avait aussi plus de taches. Après cela, j'ai marché dans la forêt, de l'autre côté du ruisseau. Là, j'ai attrapé 11 Coleodactylus amazonicus et j'en ai vu bien d'autres. Ils y sont très courants. J'ai passé la majeure partie de l'après-midi à tester des animaux. J'ai réalisé 23 Coleodactylus et sept Gonatodes ici. Je considère ces deux espèces comme complètes même si je pourrais encore utiliser plus de gonatodes pour augmenter la taille de l'échantillon. Cela porte donc le nombre d'espèces à neuf pour ce voyage et à 17 au total, y compris le voyage au Nicaragua. Encore beaucoup de travail à faire.

Il est presque difficile de croire que ce voyage est presque terminé. Après-demain, nous monterons dans cet avion. Je ne sais pas si je serai capable de gérer les États si tôt. L’école va certainement m’épuiser. Cependant, ce sera agréable de reparler aux gens de retour aux États-Unis après si longtemps.

Je suis ressorti ce soir une dernière fois. Nous avons obtenu un Lepotodactylus pentadactylus, qu'il a photographié. Nous avons revu la grosse tarentule. Il voulait des photos, mais il nous a senti arriver et est entré rapidement dans son trou.

10 août 1993

Ce matin, nous avons fait nos valises et sommes partis assez tôt. Nous marchions le long du sentier quand tout à coup Zilda s'est mise à crier à propos d'un « cobra ». Effectivement, c'était un Bothrops atrox assis, enroulé au milieu du sentier, la tête haute dans la pose classique de la tête de lance. C'était juste sur le sentier et nous avions tous les deux marché juste à côté. Elle arrivait troisième et surveillait les pieds de la personne qui lui faisait face. Elle l'a vu parce qu'apparemment, je me suis mis juste à côté (le réveillant), Alex s'est mis à côté (l'énervant), et elle l'a vu réagir alors qu'il passait s'enroulant sur lui-même. Plus tard, Laurie a dit qu'il n'aurait probablement pas mordu Zilda si elle s'était mise à côté, à moins qu'elle n'ait marché dessus. Ce comportement vise à effrayer les choses. Mission accomplie. Inutile de dire que nous avons été assez secoués (comme devrait l'être à juste titre quiconque marche sur un Bothrops de 1,5 m de long). Alex a pris quelques photos et je l'ai fait fuir du sentier.

Plus loin sur le sentier, nous avons escaladé la tour d'observation de la canopée dont on m'avait parlé. Il mesure environ 50 m de haut et s’étend bien au-dessus de la canopée. Il y avait tous les instruments météorologiques typiques : anomètre, pluviomètre, etc. Mais la vue est ce qu'elle est remarquable. On pouvait voir pour toujours. Dessus de forêt partout. Certainement un incontournable.

Nous sommes rentrés vers 10 heures du matin. En chemin, nous avons vu un Bufo (Rhinella) marinus affamé. C'était très étrange. Presque aussi long qu'un vrai gros, mais plus maigre qu'un Agalychnis.

Demain, nous nous envolons pour Panama City puis vers l'Oklahoma. J’ai vraiment hâte de partir pour dire la vérité. Cela fait quelques longs mois.

12 août 1993

Arrivée à Oklahoma City vers 16h.

Précédent:
1er août 1993

Retour au Roraima, page du voyage de 1993
Retour aux notes de la page terrain
.
.
.
[in het Nederlands]
5 augustus 1993

Ik ging vandaag naar Reserve Ducke. Ik kwam hier om alle hagedissen te testen die ik te pakken kan krijgen, in het bijzonder Coleodactylus (=Chatogekko) amazonicus. Maar aangezien ik weet dat we terug naar Brazilië komen, hoef ik ze deze hele reis niet op te vangen. Laurie liet ons door Odelion afzetten. Ik zeg ‘ons’ omdat Bill me aan twee mensen heeft gekoppeld, zodat ik hier niet alleen hoefde te zijn. Eén is een professionele fotograaf en zijn vrouw. Hij is Canadees; ze is Braziliaans, beide vegetariërs. Niet een groot probleem. Ze wilden Ducke zien, dus ik fungeer een beetje als gids. Ze zijn allebei aardig en ik geniet van wat gezelschap. We hebben hele goede gesprekken gehad. Ik heb al vier Gonatodes getest, dus ze keken, en ik moest uitleggen wat ik aan het doen was. Het is een goede gewoonte, want ik kan niets met hen aannemen. Ik ben blij dat ik hier uit ben gekomen. Goed voor mijn onderzoek en goed voor mij om even weg te zijn van de anderen. Sommige dingen begonnen me gek te maken.

6 augustus 1993

Ik liep vandaag het pad langs de stroombedding af. Ik zag eigenlijk heel wat hagedissen. Ik ving één Leposoma (Loxopholis) en ving bijna een Kentropyx, maar hij ging de boom in. Toen ik hem neerhaalde, rende hij naar beneden en ontsnapte over de beek. Rond het middaguur regende het een tijdje, dus ik heb een dutje gedaan.

Vanmiddag ging ik bij de metershoge watervallen en stroomversnellingen in de beek zitten. Ik dagdroomde gewoon.

Vanavond liep ik langs de beek op het pad. Ik ving een Leptodactylus en een anole. Ik kan niet helemaal beslissen of mijn motivatie om hier te komen was om te werken, op vakantie te gaan of gewoon om er even tussenuit te zijn. Ik kan me voorstellen dat het een beetje van alle drie was om de waarheid te vertellen.

7 augustus 1993

Vanochtend bleef ik rond het kamp rondhangen tot ongeveer 10.30 uur voordat ik het pad op ging dat het bos in gaat, aan de overkant van de beek van het kamp. Dat spoor heb ik een flink stuk gevolgd. Ik raakte een beetje verdwaald. Uiteindelijk komt het pad uit bij een beekje, dat ik terug volgde naar de grote beek vlakbij het kamp. Tijdens mijn excursie ving ik vijf Coleodactylus (Chatogekko), een anole en een Leposoma. Rond 13.00 uur regende het weer, dus alles werd even on hold gezet.

Later op de middag kwam er een groep mountainbikers opdagen. Het waren twee Brazilianen en een Engelsman. De Brazilianen werken bij INPA. Ik legde uit waar ik aan werkte met mijn racebaan. De ene Braziliaan (Carlos, werkt aan vis) was erg geïnteresseerd toen ik het allemaal uitlegde. Toen ze op het punt stonden te vertrekken, verscheen er een Britse vrouw. Ik denk dat ze een van hun zussen was (en de vrouw van Carlos). Daarna nog twee Gonatodes gevangen.

8 augustus 1993

Vandaag was een goede dag. Ik ging weer het bos in, weg van de beek. Opnieuw raakte ik verdwaald (wat is er nog meer nieuw). Ik heb er een stuk of drie Coleodactylus (Chatogekko) gevangen. Na deze getest te hebben ben ik weer naar buiten gegaan omdat het mooi weer was. Ik ving nog vijf gekko's en ik heb zelfs een Ameiva geslingerd. Ik heb ook een Leposoma met een mooie rode staart. Ik heb een Gonatodes en een Anolis met een roze keelhuid, een donkere vlek achter de arm en een donkere band tussen de ogen (hetzelfde als het vrouwtje van een paar nachten geleden ) op de gebouwen.

POSTSCRIPT: hoewel ik het toen nog niet wist, komt de beschrijving van de anole perfect overeen met A. fuscoauratus.

Ik ben bijna tot het donker was geweest met het testen van deze dieren. Het was een hele klus. Rond donker ving ik een Thecadactylus, wat een hele vondst was.

Ik heb vandaag een van de leukste dingen gezien. Terwijl ik door het bos liep, joeg ik links van mij een Kentropyx juveniel weg. Ik keek een paar ogenblikken naar hem. Nadat hij plotseling ongeveer vijf meter van links was weggelopen, boem!!! Een Ameiva die op ongeveer 1,5 m afstand zit, snelt naar voren en grijpt de Kentropyx. Het schudde hem een beetje en at het vervolgens op. Al met al was het behoorlijk indrukwekkend.

Rond de schemering vonden we een spin die een vuurvlieg of klikkever of iets gloeiends verslond. Toen we vanavond uitgingen, zagen we ook een spin een sprinkhaan eten. Heel fantastisch. Ook op deze reis vanavond zagen we verschillende kleine kikkers, een enorme tarantula (15 cm pootdiameter), een kleurrijke oranje en gele tarantula, een kever bedekt met mijten, en twee Neusticurus (Potamites) die in slaap lagen de moerassige gebieden. Het was een goede dag voor hagedissen, zo lijkt het.

9 augustus 1993

Vandaag heb ik 's ochtends hagedissen gejaagd voordat ik naar het stroompad afdaalde om Neusticurus (Potamites) te zoeken in de gebieden van gisteravond. Onderweg kreeg ik een Leposoma. Ik weet niet zeker of het hetzelfde is als voorheen, want het had twee lengtestrepen op zijn rug en de staart was helemaal niet rood. Er zaten ook meer spikkels in. Daarna wandelde ik het bos in aan de overkant van de beek. Daar ving ik 11 Coleodactylus amazonicus en zag er nog veel meer. Daar zijn ze heel gebruikelijk. Het grootste deel van de middag heb ik doorgebracht met het testen van dieren. Ik heb hier 23 Coleodactylus en zeven Gonatodes gedaan. Deze twee soorten beschouw ik als compleet, ook al zou ik nog steeds meer Gonatoden kunnen gebruiken om de steekproefomvang te vergroten. Dus dat brengt het aantal soorten op negen voor deze reis en 17 in totaal, inclusief de Nicaragua-reis. Er is nog veel werk te doen.

Het is bijna moeilijk te geloven dat deze reis bijna voorbij is. Overmorgen stappen we in dat vliegtuig. Ik weet niet of ik de staten zo snel aankan. School zal mij zeker opbranden. Het zal echter leuk zijn om na zo'n lange tijd weer met mensen in de Verenigde Staten te praten.

Vanavond nog een laatste keer er op uit geweest. We hebben een Lepotodactylus pentadactylus, die hij heeft gefotografeerd. We hebben de grote tarantula weer gezien. Wilde foto's, maar hij voelde ons aankomen en ging snel zijn hol in.

10 augustus 1993

Vanochtend hebben we onze spullen ingepakt en zijn we vroeg op pad gegaan. We liepen langs het pad toen Zilda plotseling begon te schreeuwen over een “cobra”. En ja hoor, het was een Bothrops atrox die opgerold in het midden van het pad zat met zijn hoofd omhoog in de klassieke lanskophouding. Het lag precies op het pad en we waren er allebei vlak langs gelopen. Ze kwam op de derde plaats en keek naar de voeten van de persoon voor haar. Ze zag het omdat ik er blijkbaar vlak naast stapte (waardoor ik het wakker maakte), Alex ernaast stapte (het kwaad maakte), en ze zag het reageren toen hij voorbij stapte en zich om zichzelf heen kronkelde. Later zei Laurie dat Zilda waarschijnlijk niet gebeten zou zijn als ze ernaast was gestapt, tenzij ze erop stapte. Dat gedrag is bedoeld om dingen af te schrikken. Missie volbracht. Onnodig te zeggen dat we behoorlijk geschokt waren (zoals iedereen terecht zou moeten zijn die bijna op een 1,5 m lange Bothrops stapt). Alex heeft een paar foto's gemaakt en ik heb hem van het pad afgejaagd.

Verderop op het pad beklommen we de uitkijktoren waar mij over werd verteld. Het is ~50 m hoog en steekt ver boven het bladerdak uit. Het had alle typische weerinstrumenten: anometer, regenmeter, enz. Maar het uitzicht is opmerkelijk. Je zou voor altijd kunnen zien. Bostop overal. Absoluut een aanrader.

Om een uur of tien kwamen we terug aan. Onderweg zagen we een Bufo (Rhinella) marinus die uitgehongerd was. Het was heel vreemd om te zien. Bijna net zo lang als een hele grote, maar magerder dan een Agalychnis.

Morgen vliegen we naar Panama City en vervolgens naar Oklahoma. Ik kijk er erg naar uit om te vertrekken om de waarheid te vertellen. Het zijn een paar lange maanden geweest.

12 augustus 1993

Rond 16.00 uur aangekomen in Oklahoma City.

Vorig:
1 augustus 1993

Terug naar Roraima, reispagina 1993
Terug naar notities van de veldpagina

Posted on January 21, 2024 01:37 AM by petezani